Op de schouders van ouders - anders mogen zijn

ANDERS MOGEN ZIJN
Twee stukjes, letterlijk overgenomen uit het boek ...:

“De Schepper heeft ieder mens uniek geschapen. Het uniek zijn is van grote waarde! We kunnen ons daardoor afbakenen, mogen een eigen identiteit ontwikkelen en kunnen een eigen plaats verwerven op deze aarde. Als de Schepper had gewild, dat wij allemaal hetzelfde zouden zijn, dan had Hij dat zeker in Zijn schepping direct zo geregeld. Dan hadden we allemaal dezelfde neus, dezelfde oren en ogen … Gelukkig heeft Hij dit anders bedacht.” (blz. 69)

“Gods gemeente is een compositie van vele, verschillende mensen, die allemaal hun eigen vorm en hun eigen kleur mogen hebben. Als ze zich voegen in de compositie met behoud van unieke kleur en vorm, kan er een prachtig kunstwerk ontstaan. Als ze zich gaan conformeren aan elkaar en proberen hetzelfde te worden, ontstaat er een lelijke bruine of saaie grijze vlek.
Een mooie stimulans om uniek te zijn, en je eigen kleur en vorm uit te dragen. Maar ook een stimulans om te proberen je te voegen in de compositie, zonder dat het ten koste gaat van jouw unieke plaats.” (blz. 70)

In Romeinen 14: 1-20 probeert Paulus dit ook al uit te leggen … blijkbaar een thema voor alle tijden?
In het boek “Op de schouders van ouders” somt de schrijver Paulus’adviezen in dit verband ook op:
- Aanvaard elkaar
- Geef de zwakke een plaats en probeer begrip voor hen op te brengen
- Beoordeel niet wat zij doen
- Geef elkaar de ruimte om te doen wat je denkt dat goed is
- Veroordeel elkaar niet
- Niemand doet iets voor zichzelf. Doe alles voor God en leg daarvoor zelf verantwoording af
- Minacht elkaar niet om je persoonlijke opvattingen en veroordeel elkaar niet
- Probeer elkaar geen aanstoot of ergernis te geven
- Op zichzelf is niet onrein. Het gaat erom dat je trouw bent aan je eigen opvatting
- Laat er van het goede dat je hebt niet kwaadgesproken kunnen worden
- Laten we centraal stellen de onderlinge vrede en liefde, en de zaken die onze onderlinge opbouw bevorderen.
Een hele waslijst… en het ene punt is sneller te beamen, dan het andere …
Paulus raakt hier wel een zwaar punt, want hoeveel ruimte laten we elkaar?
Aanvaard elkaar! Iedereen?? Ongeacht persoonlijke opvattingen, voorkeuren?
En hoe doe je dat eigenlijk ... die ander ruimte geven??
Paulus heeft het over de vernieuwing van ons denken, en over “sterven aan jezelf”, over het gaan leven in relatie met de Schepper, op Hem gericht … met een “God-gerichte” ziel. Gaan leven zoals God het bedoeld heeft.
Als onze wil en ons verstand op God gericht is (ontzag voor de Heer is wijsheid!) dan zou het wel eens zo kunnen zijn, dat we onszelf worden.
Passend bij wie wij zijn, wil God ons vormen naar Zijn beeld.
Zo verschillend als wij zijn, zo anders, mogen we leven tot Zijn eer.
We hoeven ons niet aan te passen aan de ander, de ander niet aan ons. We hoeven de ander niet te willen zijn. We mogen in verbondenheid met elkaar leven, maar dit hoeft niet in afhankelijkheid van elkaar!
Je mag zoeken naar je eigen plekje, en de ander ook! En je mag anders dan mij zijn, want dat ben je!