- ik heb een dikke maand geleden geroepen, dat ik uit het boekje "op schouders van ouders" wat dingen zou bespreken ... moet ik het wel afmaken natuurlijk! -
Ouders, grootouders, overgrootouders, kinderen, kleinkinderen, achterkleinkinderen zijn in verticale loyaliteit met elkaar verbonden. Het zijn de relaties die we niet zelf gekozen hebben, maar waaruit we voortkomen.
Die verticale band wordt aan twee kanten gevoed. De ouders willen hun kinderen gelukkig zien, en kinderen willen dat hun ouders gelukkig zijn. Ouders geven, kinderen ontvangen, maar ook andersom. Beiden investeren in elkaar. Ouders doen dit (hopelijk) bewust, kinderen mogen eigenlijk vooral ontvangen - zeker als ze klein zijn! Geven en ontvangen, ontvangen en geven … en daar dan weer balans in!
Naast verticale loyaliteit bestaat er ook zoiets als zijnsloyaliteit: jezelf zijn. Trouw zijn aan jezelf is iets wat je moet en kunt leren. Het is een soort zoeken naar voorrangsregels … wie eerst? Vrijheid en verantwoordelijkheid zijn gekoppeld. Grenzen worden verlegd, kind krijgt meer verantwoordelijkheid en wordt steeds meer zichzelf, leeft meer en meer namens zichzelf. Volwassenheid is de vrucht van een autonoom geworden mens, die zich in vrijheid kan verbinden met anderen en zijn grenzen kan afbakenen. En die grenzen heeft een mens nodig, om zichzelf te kunnen en mogen zijn. Als anderen die grenzen niet respecteren, of nog erger als anderen die grenzen met geweld, manipulatie of intimidatie overschrijden, dan wordt onze persoonlijkheid gekwetst en beschadigd. Gevolgen: mensen weten niet meer wie ze zijn, hebben geen eigenwaarde en zelfrespect meer, kunnen niet meer kiezen, lijden vaak aan angsten en onzekerheden. Herstel van grenzen en leren om die persoonlijke grenzen te verdedigen is noodzaak in deze situaties.
En dan is er ook nog zoiets als horizontale loyaliteit. Niet in die lijn geboren, maar een relatie die ergens in je leven ontstaan is. In de horizontale relatie wordt anders omgegaan met geven en ontvangen. Geven geeft in horizontale relaties de plicht om terug te geven. Om te kunnen geven, moet de ander willen ontvangen. Door te willen ontvangen, geef je de ander ruimte te kunnen geven…
Geven en ontvangen … loyaal aan jezelf, geleerd in je verticale relaties …met jouw voorrangsregels …
Logisch dat in dit alles ook loyaliteitsproblemen kunnnen ontstaan.
En dan concludeert de schrijver in het boek: "Passend rekening houden met elkaar leidt tot persoonlijke vrijheid en voldoening in het leven."
Hoe kan ik passend rekening houden met mijzelf en andere mensen?
Hoe kan ik mij bewust worden van mijn patronen?
En hoe kan ik (opnieuw) leren loyaal te zijn?
Hoe doe jij dat eigenlijk? Hoe en waar heb je dit geleerd?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten