(tekst en muziek: Ad de Laat)
Ik zal je nooit meer vergeten
Ik was zo groot jij was zo klein
Jij wilde alles van me weten
Ik vroeg me enkel af waarom jij hier moest zijn
Al na enkele weken
Ontdekte ik in jouw kinderlijkheid
Een aantal heel gekke streken
Ontstaan uit angst en onzekerheid
Er vlogen meubels door de kamer
Jij maakte speelgoed van andere stuk
Doordat jij ellende bracht
Kreeg jij ellende terug
Maar als ik liedjes voor je zong
Verhaaltjes verzon
Je liet kiezen tussen wat je leuk vond om te doen
Dan werd de grote wereld klein
En hoefde jij niet bang te zijn
Ik zal je nooit meer vergeten
Jij was zo groot ik was zo klein
Voordat een mens zich als een volwassene moet gedragen
Zou het dan misschien eerst kind mogen zijn
(gevonden op www.wakkerehonden.net Hier kwam ik terecht omdat ik zocht naar een methode om te werken met ernstig getraumatiseerde kinderen. Ene Arianne Struik ontwikkelde zo'n methode: Slapende honden? Wakker maken!
Interessant!! Studiedag volgen in oktober?? )
Geen opmerkingen:
Een reactie posten