In mijn werk maak ik nogal eens gebruik van de prentenboeken van Max Velthuis.
"Kikker is kikker" is daarbij wel één van de favorieten!
Kikker wringt zich in dat verhaal in allerlei bochten om vooral te zijn zoals de anderen. Prachtig om mee te beleven, dat kikker uiteindelijk toch tot de conclusie komt dat het goed is om kikker te zijn ... Hij is net zo bijzonder als de anderen bijzonder zijn.
Kinderen (en ik) herkennen veel in kikker, en soms krijg ik ineens een kikker cadeau. "Omdat ik zoveel van kikker heb geleerd!"
... geweldig!!
Ik vond een gedichtje van Karel Eykman (in het boekje: "De kantoortoren van Babel"), een in memoriam voor Max Velthuis...
Toen ik weer eens zat te zeuren
want ik had weer eens zo'n dag
van alleen maar sikkeneuren
toen ik het niet meer zitten zag
doordat ik, te goed van vertrouwen,
ergens zwaar was ingeluisd
toen ik het niet meer uit kon houden
ben ik ten slotte maar verhuisd.
Ik verhuisde me in een kikker
in dat beest voel ik me fijn.
Hij is als ik maar dan nog ikker
zoals mijn kikker wil ik zijn.
Ik leef voortaan in mijn kikker
zelf getekend met mijn pen
en zo word ik alsmaar ikker
nog ikkerder en kikkerder dan ik al ben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten