En dan - nadat ik na zat te denken over de kinderen die ik ontmoet, die meegescheiden zijn - lees ik verder ...
en kom ik een overdenking tegen op de site van de Henri Nouwen Stichting.


Overdenking van 16 september 2010

Trouw blijven


Bewust of onbewust verwachten de meeste mensen dat het ooit beter zal gaan: oorlogen, honger, onderdrukking en uitbuiting zullen verdwijnen en er komt harmonie in de samenleving. Die verwachting drijft hen in hun leven en werken. Als ze die verbetering dan niet zien optreden tijdens hun leven slaat de ontgoocheling toe en vinden ze dat ze gefaald hebben. Zo'n optimistisch perspectief krijgt bij Jezus geen steun. Hij voorziet niet alleen de verwoesting van zijn geliefd Jeruzalem, maar ook een wereld die vol is van wreedheid, geweld en conflicten. 'Ze leefden nog lang en gelukkig' is niet wat Jezus voor zich ziet. Jezus vraagt niet dat we alle wereldproblemen hebben opgelost voordat het einde daar is, maar wel dat we trouw op onze post blijven, hoe moeilijk dat ook is.


uit "Brood voor Onderweg"
Henri Nouwen - copyright Lannoo - vertaling Maria ter Steeg

Oké!

en de kinderen scheiden mee?

Thuis te komen na 2 dagen
thuis te hebben doorgebracht.
De een onzeker achterlatend
wetend door de ander te worden op gewacht.
Voordat ik vertrek
beloven wat ik wel en niet vertel.
Als ik aankom net een dove
maar ik voel de vragen wel.
Moe van het verlaten
en voortdurend afscheid nemen,
me verwonderd afvragen: waar hoor ik nu bij?
Nog eventjes de radio aan
horen dat de files zijn opgelost.
Dan de lichten uit.
Het raam half open
er is weer een week voorbij



... in dit gedichtje herken ik de dagelijkse werkelijkheid van kinderen die ik tegenkom ...
Hun vaste moment in de week is "drie kwartier spelen bij speltherapie".
Ik hoop en bid, dat het voor hen meewerkt een stukje rust te vinden in een verscheurde wereld.