En dan - nadat ik na zat te denken over de kinderen die ik ontmoet, die meegescheiden zijn - lees ik verder ...
en kom ik een overdenking tegen op de site van de Henri Nouwen Stichting.


Overdenking van 16 september 2010

Trouw blijven


Bewust of onbewust verwachten de meeste mensen dat het ooit beter zal gaan: oorlogen, honger, onderdrukking en uitbuiting zullen verdwijnen en er komt harmonie in de samenleving. Die verwachting drijft hen in hun leven en werken. Als ze die verbetering dan niet zien optreden tijdens hun leven slaat de ontgoocheling toe en vinden ze dat ze gefaald hebben. Zo'n optimistisch perspectief krijgt bij Jezus geen steun. Hij voorziet niet alleen de verwoesting van zijn geliefd Jeruzalem, maar ook een wereld die vol is van wreedheid, geweld en conflicten. 'Ze leefden nog lang en gelukkig' is niet wat Jezus voor zich ziet. Jezus vraagt niet dat we alle wereldproblemen hebben opgelost voordat het einde daar is, maar wel dat we trouw op onze post blijven, hoe moeilijk dat ook is.


uit "Brood voor Onderweg"
Henri Nouwen - copyright Lannoo - vertaling Maria ter Steeg

Oké!

en de kinderen scheiden mee?

Thuis te komen na 2 dagen
thuis te hebben doorgebracht.
De een onzeker achterlatend
wetend door de ander te worden op gewacht.
Voordat ik vertrek
beloven wat ik wel en niet vertel.
Als ik aankom net een dove
maar ik voel de vragen wel.
Moe van het verlaten
en voortdurend afscheid nemen,
me verwonderd afvragen: waar hoor ik nu bij?
Nog eventjes de radio aan
horen dat de files zijn opgelost.
Dan de lichten uit.
Het raam half open
er is weer een week voorbij



... in dit gedichtje herken ik de dagelijkse werkelijkheid van kinderen die ik tegenkom ...
Hun vaste moment in de week is "drie kwartier spelen bij speltherapie".
Ik hoop en bid, dat het voor hen meewerkt een stukje rust te vinden in een verscheurde wereld.

zie: http://www.nakedpastor.com/

Marjolein - van Bram Vermeulen

En Marjolein zegt niets
En helemaal niet als je ernaar vraagt
Op klikken staat de doodstraf, weet ze
Wie praat, verraadt
Dus Marjolein zegt niets

En hoe haar jas zo vies komt
Ze zou het echt niet weten
Zeker gevallen in een plas
Toen ze speelde met de kinderen uit de klas
Nee, Marjolein zegt niets

En haar poezenwerkstuk is niet weg
Ze hebben het gewoon geleend
Dat mocht van haar
Zelf is ze er toch mee klaar
Nee, Marjolein zegt niets

Speelkwartier in de fietsenstalling
Nemen ze haar gevangen
Met haar rare vlechten
En haar stomme jas
Ze lachen om haar huilen
Gaan ervandoor met haar tas
Dan wou ze, wou ze, wou ze dat ze dood was

En in de klas is ze wat stil
Kan zich niet concentreren
De meester vraagt of er iets is
Is er soms thuis iets mis
Maar Marjolein zegt niks

Nee, Marjolein zegt niets
En zeker niet tegen de meester
Die zit zelf ook in het complot
Zij houdt haar mond op slot
Nee, Marjolein zegt niets

En waar haar strikken zijn
Hoe zou zij dat nou moeten weten
Zeker verloren in de klas
Toen ze aan het spelen was
Nee, Marjolein zegt niets

Zo zit ze op haar bed
Ze wou wel dat ze niet bestond
Met haar verkeerde schoenen
En haar rare haar
En al die foute kleren in de kast
Ze wou wel huilen
Maar meer nog, meer nog, meer nog dat ze dood was

Maar Marjolein zegt niets
En zeker niet tegen mij
Zit ik niet ook in het complot
Zij houdt haar mond op slot
Nee, Marjolein zegt niets

(c) Bram Vermeulen


Ik kom in mijn werk Marjoleintjes of Mario's ...
En ik bid en hoop dat ze durven geloven dat ik niet in het complot zit en dat het spelen wat ze bij mij mogen doen hen ruimte geeft en vertrouwen!
Gelukkig zie ik het voor mijn ogen gebeuren ... en weet ik dat het goed is voor die kinderen. Ik wil er voor hen zijn!!

afstudeerartikel

Zoals gezegd: het einde van mijn studie komt in zicht. Dat betekent o.a. dat er een afstudeerartikel uit mijn brein moet komen …

Mijn hoofd zit vol met gedachten en vragen over "mijn onderwerp".

Het moet – voor mij – gaan om de vraag hoe een kind de vaardigheden die hij leert in therapie kan vertalen naar zijn eigen leefwereld. Die leefwereld is vaak niet de meest rooskleurige, voedende, steunende omgeving, die je eigenlijk elk kind zou toewensen. En toch … dit kind is in therapie, leert omgaan met zijn emoties, leert dat hij zichzelf mag zijn, leert dat hij waardevol is, ontdekt bouwstenen voor zijn gevoel van eigenwaarde. Maar zijn wereld verandert (nog) niet. Of toch wel?

• Heeft het zin voor een kind om in therapie te gaan, daar te groeien en te veranderen, terwijl zijn leefwereld dezelfde blijft? (of is dit dweilen met de kraan open?)
  
• Hoe kan een kind – als hij dan toch in therapie is – zijn vaardigheden vertalen naar die wereld (waar hij zo beschadigd is en soms nog steeds wordt)? Wat heeft het kind daarvoor nodig? Wat heeft die omgeving nodig?
  
• Welke invloed heeft het kind op zijn leefwereld? En als het kind in therapie verandert, verandert er dan "automatisch" ook iets in zijn leefwereld? Zo ja, hoe dan? Niet … waarom niet?
  
• Moet alleen het kind in therapie? Hoe kunnen ouders – als primaire opvoeders – gestimuleerd (of geleerd?) worden om adequaat op het veranderde gedrag van het kind te reageren?
  
• Is het zinnig om ouders mee te nemen in de speltherapie en hen handvatten te geven om het spel van het kind weer aan te wenden voor een gezonde manier van contact tussen ouder en kind?
  
• …
  
• …
  
• …
  

Ha, wie hier iets nuttigs aan weet bij te dragen … welkom!!

Tussenevaluatie supervisie

Authentiek mens-zijn is een bestaan
dat zich niet meer door het verleden
maar door de toekomst laat bepalen.

MARTIN HEIDEGGER (1889-1976)             

 

Als ik een groene tak in mijn hart draag,
zal de zangvogel komen.

Chinees gezegde.

Deze twee teksten kreeg ik mee van mijn supervisor. Zij loopt een tijdje met mij op, in groepssupervisie, en had de "eer" een tussenevaluatie voor mij in te vullen. Naast de feedback gericht op mijn functioneren in supervisie (vragen over hoe leerbaar ik ben en of ik mijn eigen proces doorzie en of ik reflecterend leer?) had ze als aanvulling bovengenoemde citaten.

Valt mooi samen met het feit dat het weer lente wordt en de vogeltjes weer wat harder fluiten dan een paar weken geleden.
Zonnetje erbij ...

Nog een paar maanden en dan zit de studie er weer op. En dan?