woorden

Onderstaande woorden leen ik van Henri Nouwen ...
uit "Brood voor Onderweg"
Henri Nouwen - copyright Lannoo -

Woorden zijn altijd bestemd voor andere mensen. Woorden moeten gehoord worden. Als we woorden geven aan wat we beleven moeten er mensen zijn die ernaar luisteren en erop reageren. Bij een spreker hoort een luisteraar. Bij een schrijver hoort een lezer. Als de werkelijkheid, of een belevenis, wordt omgezet in woorden, kan er iets gedeeld worden tussen mensen. Als we zeggen: "Zal ik je eens vertellen wat we gezien hebben? Hoor eens wat we gedaan hebben. Ga maar eens rustig zitten, dan zal ik vertellen wat er gebeurd is. Moet je horen wie we tegengekomen zijn" - dan roepen we mensen bij elkaar en delen we ons leven met anderen. Woorden brengen ons samen en vormen ons tot gemeenschap. Als we woorden vinden voor de werkelijkheid en voor wat we beleven, dan scheppen we gemeenschap.

Ik denk ook aan de veelheid aan woorden die ik de laatste tijd gelezen heb in de Bijbel, begonnen bij Genesis, inmiddels aanbeland bij Kronieken ... In die woorden vind ik het verlangen van God om Zichzelf te delen met mensen, Zichzelf kenbaar te maken, gekend te willen zijn ... door mij, door ons!

Ik blijf zoeken naar woorden ...
Gelukkig heb ik ooit leren praten, lezen, schrijven.

Geklets?

Loof de HEER!
Ik dank hen die niet aarzelden de strijders aan te voeren.
Reizigers, gezeten op gezadelde ezelinnen,
en ook jullie die te voet moeten gaan,
overstem met je verhalen het geklets bij de bronnen
en laat ieder bij het drenken zingen van de HEER die overwon,
van de overwinning door zijn aanvoerders voor Israël behaald.


Dit is een tekst die me al een tijdje bezighoudt. Hij komt uit de Bijbel, uit het boek Rechters (hoofdstuk 5: 9-11).
Een stukje uit een loflied ... gezongen na een strijd, die de Israëlieten onder aanvoering van Deborah en Balak gewonnen hadden ... met dank aan God, die voor hen uitging! Deze strijd werd gevoerd in een tijd, dat het volk van God afdwaalde, weer terugkwam bij Hem, weer afdwaalde, weer terugkwam ... Een tijd, waarin je de vraag kan stellen, wat het volk nu eigenlijk van God wilde.

Wat mij raakt is het geklets bij de bronnen. Wat schiet je er mee op?
In dit loflied worden allen - LEIDERS en VOETVOLK -, opgeroepen om te zingen van de HEER die overwon. Je aandacht richten op God, je referentiepunt vinden in Hem .. maakt dat je andere verhalen vertelt. Geen geklets!

In hoeverre vertel ik in mijn doen en laten Wie God is? Of overstem ik Zijn werk met geklets?
Daarbij voel ik meteen ook weer de vraag opdringen, om wie of wat het mij werkelijk gaat. Gaat het mij om de aanwezigheid van God in mijn leven of gaat het mij om Zijn zegeningen? Wil ik alleen zijn presentjes of is het genoeg, dat Hij er was, is en altijd zal zijn??

en de klok tikt de tijd weg ...

En voordat ik het weet is er al weer heel wat tijd voorbij gegaan, sinds ik mezelf de vraag stelde of ik wilde blijven bloggen ... en als ...wat dan ...

Nou ja, ik weet inmiddels wel, dat ik genoeg meemaak en zie gebeuren om mezelf daarover met allerlei vragen op te zadelen. Misschien moet ik dus eens proberen om die vragen hier neer te zetten, zodat er misschien anderen eens reageren op al mijn gevraag en gemaal ... Zou zomaar een heleboel helderheid kunnen geven.
Ik ga het gewoon proberen.

Dus ...