Kinderspel is geen kinderspel!

Kinderspel
zij speelt vandaag een spel met andere namen:
Ik ben niet ik, maar ik ben die en die
en jij bent ook een ander. Op mijn knie
zit zij te zeggen wat ik zal beamen:
dat heel het leven maar wat spelen is.
(J.W. Schulte Nordholt)

Bijna aan het eind van mijn eerste jaar "speltherapie" kom ik opnieuw tot de conclusie, dat er een gigantische kracht zit in spelen.
- Spelend krijgt een kind zijn wereld op orde.
- Spelend "oefent" een kind mogelijke scenarios. Zo zou een situatie ook kunnen gaan! Als het ware probeert hij hier uit, wat hij morgen op het schoolplein tegenkomt.
- Spelen is leren, maar niet om te leren. Gewoon voor de lol! Al het leren zien wij - volwassenen - er wel in terug. Een kind wil gewoon plezier hebben.

Ik hoop volgend jaar in mijn stage veel plezier te hebben, al spelend een heleboel te leren. Daarin wil ik wel weer kind zijn.
En dat ik dan - toch wel volwassen en dus zo met mijn gedachten en intenties - een spel creëer of bijstuur waar het kind iets van leert ... dat is dan mooi meegenomen!
Het gaat eerst en vooral om het spel!
Ik ben benieuwd!
"Het leven is maar wat spelen"

prentenboek of woordenboek?

Ha, nu weet ik het eindelijk, roept Vos uit.
Wat weet je? vraagt Haas.
Ik weet wat een woordenboek is, zegt Vos.
O ja? vraagt Haas.
Vos knikt. Het boek dat ik nu lees, zegt hij.
Dat wist je toch al, zegt Haas. Het staat op de kaft. En dat vond jij zo stom. Jij zei dat elk boek een woordenboek is.
Behalve een prentenboek, zegt Vos. Een prentenboek heeft plaatjes. Er staan wel woorden bij, maar niet zoveel.
Hoe weet je dat? vraagt Haas.
Ik las het in het woordenboek!! lacht Vos.