Dat ik soms wel lang de tijd neem om "de kat uit de boom te kijken" is geen nieuwe ontdekking. Volgens mij staat dat al over me geschreven in één of ander testrapport aan het eind van de lagere school ...
Er zit iets dubbels in me. Ik hou van verandering, van nieuwe dingen bedenken en doen. Routine vind ik niet leuk, ik wil blijven veranderen ...
Nieuwe dingen vind ik meestal ook wel spannend, ik ga niet over één nacht ijs. Maar ik pak - na even kijken en onderzoeken - aan.
Toch doe ik het nu langer ... die kat uit de boom kijken. Niet zozeer in mijn opleiding (die ook nieuw is), maar in de gemeente waar we voorzichtig aanschuiven. Ik stap niet zo op mensen af, ik vertel mijn verhaal niet graag, ik vraag me af wat mensen over me denken en over de plek waar ik vandaan kom ... Ik wil gewoon niet nog een keer mijn kop stoten.
Allerlei gedachten, verdriet en wantrouwen maken dat die kat heel hoog in de boom is gaan zitten.
Vanochtend werd me gevraagd of ik dan toch niet beter nu een keer de brandweer bel??
Een vraag die is blijven hangen!! En ik denk, dat ik inderdaad moet bellen ...
Nu nog bedenken wie dan de brandweer is?!!
